اصولا رفتارهای انسان با توجه به تغییرات فرهنگی وباورهای اجتماعی وتربیت خانوادگی وسطح معلومات وسن وسال تغییر میکند(چه جمله طولانی شد؟!)این  یعنی اینکه از همه انسانها ودر همه شرایط نمی توان انتظاریکسان داشت. عمده برخوردها وبازخوردهای نامتفاوت در شرایط مشابه ناشی از همین عوامل رفتاری ونحو تربیت واموزش های رفتاری که امروزه به آن روانشناسی میگویند!الی ماشالله هم دکتر ومتخصص وروانکاو وروانشناس از مراکز علمی وتجربی ومعتبر ونامعتبر در امده اند(همان فارغ التحصیل)وهر کدام در رشته ای بالینی وبالشتی وکودک وخانواده وخشم وهرچی متخصصند.نمی خواهم با نگاه نقادانه به این موضوع بپردازم که حتما برخی از انها کار بلدند وبرخی هم نابلد،اما به این موضوع کار نداریم.بیشتر تناقضات فکری وروانی از وقتی در جامعه ما رخنه کرده که زندگی از حالت کار وتلاش به رفاهیات ومفت خوری تمایل پیدا کرده ونظام طبقاتی وخانوادگی بهم خورده وجابجا شده است.بعبارت دیگر سلسله مراتب نظام خانواده وشان واحترامات این جامعه پایه وکوچک زیرورو شده واز طرفی اعتقادات معنوی،اخلاقی ودینی نیز کم رنگ شده است.جای دوری نمی روم .خودم را مثال میزنم همین سی سال پیش،صبح بعد از اذان صدای نماز وقران در گوش همه اهل منزل طنین انداز بود .شاید دهها بار پدر ومادر به نوبتی جمله را تکرار میکردند:پاشو نمازت را بخوان وبعد بخواب ....انقد سمج که بالاخره تسلیم حرفشان میشدی حتی اگر عذزی داشتی ؟1یک بار هم به مخلیمان نمیرسید که مثلا بگوییم :شما بمن چکار داری وهرکسی را در قبر جدایی میگذارن؟! وسایر موضوعات مشابه در کار ودر غذا خوردن وکمک کردن و......هرچه که فکرش را بکنید.حالا شما بیا به یک بچه دو ساله بگو:اون قندون بده ......مگه من نوکرتم مگه خودت دست نداری مگه چلاقی .....منظورم از مطلب اینه که هیچ چیز سر جای خودش نیست هیچکس غیر از خودشو قبول نداره حس های قشنگ کم رنگ شدن وبی اعتمادی  وحق خوری وخیانتها غوغا میکند اونوقت انتظار داریم روان پاکی داشته باشیم وسالم باشیم وقانع باشیم .مسلمان هم......